11 listopada 2017 r.
99. ROCZNICA ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem,
Na którym z lochu, co był twą stolicą
Lat sto, swym własnym dźwignęłaś się duchem.
Nie przyszły ciebie poprzeć karabiny
Ni wiodły za cię bój komety w niebie,
Ni z Jakubowej zstąpiły drabiny
W pomoc anioły. Powstałaś przez siebie!
Dzisiaj wychodzisz po wieku z podziemia,
Z ludów jedyny ty lud czystych dłoni,
Co swych zaborców zdumieniem oniemia,
Iż tym zwycięża jeno, że się broni.
Ducha wspomnieniem ich ci nie rozsierdzę,
Żyłaś miłością, nie zaś zemsty żołdem,
Choć serce twardsze masz niż Flandrii twierdze,
Co ci przyznano nowym pruskim hołdem.
Ty, broniąc siebie wbrew wszelkiej nadziei,
Broniłaś jeno od czarnej rozpaczy
Wiary, że wolność, prawo, moc idei
Nie jest czczym wiatrem ust, ale coś znaczy.
Duchową bronią walczyłaś i zbroją,
O którą pękał każdy cios obuchem.
Więc dziś myśl każdą podłóż ziemią swoją
I każdą ziemi swej piędź nakryj duchem.
Żadne cię miana nad to nie zaszczycą,
Co być nie mogło przez wiek twą ozdobą!
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Lecz czymś największym, czym być można: Sobą!
Leopold Staff
Słowa są zbyt ubogie, aby wyrazić wzruszenie, które było udziałem wszystkich uczestników akademii poświęconej 99. rocznicy Odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Oszczędna, ale jakże wymowna scenografia, jeszcze nie zapowiadała niezwykłych wrażeń. Stopniowo jednak uczniowie – poprzez teksty utworów poetyckich i pieśni – przenosili słuchaczy na pola bitew, do pułków, na żołnierskie mogiły i pod wiejskie strzechy, gdzie dziewczyny żegnały odchodzących w bój żołnierzy. Kulminacyjnym momentem była piosenka pt. „Dziś idę walczyć – Mamo!” autorstwa poety- żołnierza AK – Józefa Andrzeja Szczepańskiego, ps. „Ziutek” w wykonaniu uczennicy klasy
VI – Marii Władyki. Wszyscy oniemieli z zachwytu i ze wzruszenia. Oto bowiem przed oczyma wyobraźni mamy chłopca żegnającego się z matką przed wyruszeniem do walki w obronie Ojczyzny – być może ostatniej walki w jego rozpoczynającym się dopiero życiu. Łzy wzruszenia widać było w niejednym oku…Partie solowe przeplatane chórem dziewcząt i chłopców potęgowały nastrój chwili.
Podobną reakcję u słuchaczy wywołała również interpretacja muzyczna wiersza pt. „Kolęda warszawska 1939” autorstwa Stanisława Balińskiego, w wykonaniu Weroniki Żak – uczennicy klasy II gimnazjum. Utwór wyraża ogromną tęsknotę za wolną Warszawą, która podczas niemieckiej okupacji doświadczyła ogromu zniszczeń. Pieśń ta jest jedną z najsmutniejszych i najbardziej emocjonalnych polskich kolęd.
Na koniec uczennica klasy III – Martyna Wrona przy akompaniamencie Łukasza Komskiego i Korneliusza Górskiego zaśpiewała nieco bardziej optymistyczny utwór pt. „Dziewczyna z granatem” autorstwa Bożeny Kraczkowskiej. Piosenka ta zachęca młodych powstańców do walki, do tego, aby się nie poddawali, szli w bój.
Charakteru całej akademii nadały stroje wojskowe, w których wystąpili uczniowie, nawiązujące do czasów walki Polaków o niepodległość podczas niemieckiej okupacji.
Akademia była niezwykłą lekcją historii. Jej reżyserzy – Pan Lesław Błaż i Pan Maciej Tymkiewicz – przypomnieli dzieje Polski od czasu pierwszego rozbioru aż po upadek komunizmu w Polsce. Pokazali nie tyle historię naszego oręża, co uparte dążenie Polaków do wolności: od wyzwolenia się spod jarzma zaborców do walki o suwerenność naszego państwa po II wojnie światowej. Równocześnie był to hołd dla wszystkich, którzy oddali życie, broniąc największych wartości: honoru, suwerenności, wolności. Dzięki tej lekcji patriotyzmu młodzież miała okazję wzbudzić w sobie refleksję, że warto pamiętać o naszych przodkach, interesować się kulturą i historią Polski, a godło, flagę i hymn traktować jako najpiękniejsze symbole naszej polskości.
W niedzielne popołudnie uczniowie przedstawili montaż słowno-muzyczny mieszkańcom Turzego Pola.
Marzanna Pańko-Wojtowicz
